ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ὅταν ἦλθε στόν κόσμο ὁ Χριστός ἦλθε νά ἐπαναφέρη τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τήν λατρεία τῶν εἰδώλων καί τῶν στοιχείων τῆς φύσεως στήν λατρεία τοῦ μόνου καί ἀληθινοῦ Θεοῦ Πατρός. Αὐτό τό ἔργο ἐπετέλεσε διά τῆς ὑπακοῆς Του στόν Θεό Πατέρα, πού κορυφώθηκε τήν σταυρική του θυσία. Μέ τήν θυσία του καί τήν Ἀνάστασί του ὁ Χριστός κατήργησε τόν θάνατο πού ἦταν ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, διότι ὡδηγοῦσε ὅλους τούς ἀνθρώπους στήν αἰώνια κόλασι καί στήν ὁριστική ἀπομάκρυνσι ἀπό τόν Θεό τῆς ἀγάπης.
Σάν ἱδρυτής ὁ Χριστός τῆς μόνης καί ἐξ οὐρανοῦ ἀποκαλυφθείσης Ἐκκλησίας του ἔπρεπε νά φροντίση...
Θεωρῶ καύχημα ἐν Κυρίῳ καί τιμή τό γεγονός ὅτι ἕνας ἀπό τούς ἐσχάτους ἱεραποστόλους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας ἦτο μοναχός ‘Αγιορείτης. Ὡς γνωστόν, ἡ Ἱερά ἡμῶν Μονή τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου εὐτύχησε νά τόν ἐγγράψη στούς μοναχικούς καταλόγους της καί νά τόν συγκαταριθμήση στήν ’Αδελφότητά της ἀπό τό φθινόπωρο το ἔτους 1977.